Hodowla lasu:
- uczy nas szacunku do przyrody, tego, że nie można z nią rywalizować, lecz jedynie podpatrując - naśladować. Najpierw, szczególnie tam, gdzie wcześniej lasu nie było, trzeba go posadzić. Musimy dowiedzieć się jaka jest gleba i jakie możliwości daje nam siedlisko. Do warunków glebowych i świetlnych dobieramy odpowiednie gatunki drzew, planując ich odpowiednie rozmieszczenie i uwzględniając warunki terenowe.
Materiał sadzeniowy czyli młode drzewka hodujemy w szkółce leśnej.
1-roczne lub 2, 3-letnie sadzonki przenosimy do lasu lub na grunt rolny i sadzimy w uprzednio przygotowanej glebie. Na tym etapie kończymy zadania zwane odnowieniami i zalesieniami. Rocznie Nadleśnictwo Miastko odnawia ok. 70 ha na powierzchniach otwartych oraz ok. 121 ha pod osłoną drzewostanu, głównie odnowienia naturalne w rębniach złożonych.

Nowo posadzony las nazywamy uprawą leśną. Sadzonki muszą wygrać wyścig o światło i pożywienie z rosnącymi wokół roślinami np. trawą, malinami. Poza tym są bardzo smacznym kąskiem dla zwierzyny leśnej. Dlatego zdarza się często, że pewna część młodych drzewek wypadnie. Wtedy wykonujemy poprawki lub uzupełnienia (rocznie ok. 19 ha).

Uprawa porolna w Leśnictwie Kawcze fot. H. Węsierski

  Sadzonka dęba w osłonce z tekpolu,
fot. T. Przybył

Na tym nie kończą się prace nad wyhodowaniem młodego lasu. Leśniczy cały czas obserwuje jak rosną drzewka, czy nie są za gęste lub czy nie dosiały się niepożądane przez na gatunki. Gdy uprawa podrośnie i stanie się lasem leśniczy wielokrotnie będzie ingerował w jego rozwój aż do osiągnięcia drzewostanu zbliżonego pod względem składu, budowy i zdrowotności do lasu pierwotnego. W nomenklaturze leśnej wyróżniamy następujące rodzaje zabiegów pielęgnujących w młodnikach i drzewostanach:

CW - czyszczenia wczesne polegają np. na "ogławianiu" czyli obcinaniu czubów drzewek, nie chcianych przez nas na uprawie lub drzewek zbyt szybko rosnących i zagłuszających współtowarzyszy. Całkowite ich usunięcie jest nie korzystne, gdyż stanowią one bazę pokarmową dla zwierzyny w takim samym stopniu jak drzewka, które pragniemy pozostawić. Poza tym gęstsza uprawa ma większe szanse na przetrwanie przymrozków.
CP - czyszczenia późne; zabiegi te wykonujemy, gdy młode drzewka stykając się ze sobą mają zbyt małą przestrzeń do rozwoju. Są to zabiegi zapobiegawcze, zabezpieczające przed różnorodnymi uszkodzeniami i związane z wyeliminowaniem drzew chorych, obumierających lub wadliwych.

Zabieg CP w Leśnictwie Koczała,
fot. T. Przybył

TW - trzebieże wczesne to cięcia wpływające dodatnio na wzrost pozostających drzew dzięki zmniejszeniu konkurencji korzeni i koron. Przyspieszają rozkład substancji organicznych w glebie, poprzez zwiększenie dopływu ciepła i światła do dna lasu. Pozwalają na wzmocnienie naturalnej odporności drzewostanów poprzez usuwanie drzew zarażonych patogenami (np. grzybami) i szkodliwymi owadami.
TP - trzebieże późne są ostatnim etapem cięć polegających na pielęgnacji drzewostanów. Nie ma określonej granicy wiekowej między wykonywaniem TW a TP, tą granicą jest wygląd i wzrost drzew. Z chwilą przejścia do wieku dojrzałości (w zależności od gatunku i warunków wzrostu 30 - 50 lat) drzewa przestają intensywnie rosnąć na wysokość a bardziej przyrastają na grubość. Wtedy też usuwa się drzewa rosnące w zbyt dużym zagęszczeniu, chore i wadliwe aby przygotować drzewostan do odnowienia naturalnego oraz spotęgować ochronną i krajobrazową funkcję lasu.