Bez refleksji, spojrzenia wstecz i zastanowienia się nad własną historią, na którą składają się losy ludzi. Historię tworzymy każdego dnia, nie zastanawiając się nad tym. To co zrobiliśmy wczoraj ma wpływ na przyszłość. Nie mamy możliwości pamiętania o wszystkim i wszystkich, wspominamy zatem to, co najcenniejsze: ludzi i las.

Las, choć pozornie zmienia się nieustannie, pozostaje w swej istocie formą niezmienną.
Ludzie, choć przemijają, pozostają w naszej pamięci.

Tereny leśne, na których obecnie gospodaruje Nadleśnictwo Miastko przed drugą wojną światową stanowiły prywatne posiadłości rolno – leśne oraz lasy miejskie, niewielką część obejmowały lasy państwowe. Przejęcie lasów prywatnych przez Skarb Państwa nastąpiło 20 stycznia 1945 roku w wyniku Rozporządzenia Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych w sprawie wykonania dekretu PKWN z dnia 12 grudnia 1944 roku o przejęciu niektórych lasów na własność Skarbu Państwa.

Nadleśnictwo Miastko zostało powołane do istnienia 1 stycznia 1946 roku pod nazwą Nadleśnictwo Państwowe Wilcza. W 1945 r. pierwszym Nadleśniczym Nadleśnictwa Wilcza został Czerny (imienia nie znamy). Biuro nadleśnictwa mieściło się w leśnictwie Lipczyno, obecne Niesiłowo. W roku 1949 siedziba N-ctwa została przeniesiona do „pałacu" w Chlebowie a następnie do Miastka na ul. Podlaską 9. Od 1946 do końca 1950 roku nadleśniczym był inż. Marian Krajczyński. W latach 1951 – 1958 zachodziły częste zmiany na stanowisku nadleśniczego, byli nimi kolejno:

• 1951 – 1953 inż. Julian Wierciński
• 1953 – 1954 inż. Stanisław Węgliński
• 1954  -  obowiązki nadleśniczego pełnił leśniczy Bronisław Klejnotowski
• 1954 –1958 inż. Józef Jaworski

W latach 1958 –1979 nadleśniczym był inż. Edward Mostowski – postać znana, ceniona i ciesząca się szacunkiem wśród leśników i mieszkańców ówczesnego powiatu miasteckiego. Nadleśniczy E. Mostowski do Miastka trafił po zakończeniu studiów na wydziale leśnym w Poznaniu - w trybie „nakazu pracy". Przez długi okres pozostawał jedynym inżynierem leśnikiem w nadleśnictwie. Siedzibę Nadleśnictwa stanowił wówczas budynek przedwojennego właściciela fabryki włókienniczej w Miastku – przy ul. Zielonej.

Lata 1979 do 1990 to okres, w którym jednostką kierował inż. Jerzy Dziedzic.
W latach 1990 do 2006 Nadleśniczym był mgr inż. Bolesław Tomaszczyk, absolwent Wydziału Leśnego AR w Krakowie.  
W latach 2006 – 2008 nadleśniczym był mgr inż Zbigniew Jackowski.
Od 15 kwietnia 2008 roku jednostką kieruje mgr inż. Janusz Szreder.

Lata 60-te to okres zalesiania nieużytków przejmowanych na szeroka skalę przez Lasy Państwowe. W Nadleśnictwie Miastko zalesiono w okolicach Białego Boru ok. 300 ha nieużytków. Było to podstawą do utworzenia nowego Nadleśnictwa – Biały Bór, powołanego do istnienia z dniem 1 października 1968 r.   Pierwszym Nadleśniczym Białego Boru został mgr inż. Jerzy Glazik. W latach 1969 – 1971 zalesiano w tym nadleśnictwie niespotykane dzisiaj areały gruntów porolnych – śr. 750 ha rocznie, do tego ok. 200 ha poprawek! 
Z dniem 1 stycznia 1973 roku zlikwidowano Nadleśnictwo Biały Bór, a lasy przez nie zarządzane włączono do Nadleśnictwa Miastko jako obręb Biały Bór.  W roku 1975 przyłączono do nadleśnictwa także lasy Nadleśnictwa Żydowo, tworząc 2 kolejne obręby Bobęcino i Żydowo. Nadleśnictwo Miastko zarządzało wówczas lasami o powierzchni 25355 ha.

Od 1987 roku, z początkiem nowego Planu UL, Nadleśnictwa Miastko gospodaruje na 2 obrębach leśnych: Miastko i Biały Bór. Na potrzeby nadleśnictw o tak dużej powierzchni tworzono tzw. system prac brygadowych z własnym taborem samochodów i ciągników (ok. 50 szt.). Brygady przewożono do pracy na spore odległości. W leśnictwach znajdowały się wówczas schrony, w których magazynowano paliwa. Obsadę leśnictw tworzyli: leśniczy, podleśniczy, gajowy oraz leśniczy lub podleśniczy technolog. W tym okresie nadleśnictwo zatrudniało ok. 350 stałych robotników. Wiązało się to również ze wzrostem zatrudnienia w biurze. O ile do tej pory w biurze pracowali: nadleśniczy, adiunkt, kierownik biura, starszy księgowy, leśniczy administracyjny, rachmistrz, kasjer i magazynier, to po roku 1975 stworzono stanowisko zastępcy nadleśniczego, działy: techniczny, transportu, budownictwa, melioracji, a nawet brygadę konną (nadleśnictwo posiadało 9 par koni i 18 wozaków).

Koniec lat 70-tych i lata 80-te to okres intensywnego rozwoju infrastruktury nadleśnictwa. Rozpoczęto prace nad szeroko zakrojoną modernizacją zniszczonych urządzeń melioracyjnych oraz remontami i budową dróg leśnych, budową infrastruktury mieszkaniowej. Siedzibą nadleśnictwa od 1990 do 2016 roku było biuro na osiedlu Pasieka nieopodal Miastka. Obecną siedzibę stanowi nowo wybudowany, otoczony lasem obiekt, w miejscowości Pasieka.

Zagospodarowanie lasów Nadleśnictwa Miastko zmieniało się wraz z rozwojem nauki leśnej, dopływem wykształconej kadry i postępem technicznym. Z okresu przedwojennego nie zachowały się żadne materiały, dotyczące sposobu organizacji i intensywności gospodarki leśnej. Za ciekawe można uznać odnowienia buka, dębu, niekiedy świerka osiągane naturalnie i „intensywnie" uzupełniane sztucznie sosną w celu zwiększenia produkcyjności i poprawy ekonomicznego efektu gospodarowania.
Taki sposób zagospodarowania do dzisiaj pozostaje widoczny w drzewostanach leśnictwa Miastko, stanowiących przedwojenne lasy państwowe i miejskie. W okresie powojennym gospodarkę prowadzono w oparciu o „przybliżoną tabelę klas wieku", „prowizoryczny plan urządzania lasu" oraz pełne plany urządzania lasu. W obowiązującym planie urządzania lasu na lata 2017 – 2026 rozmiar zadań z pozyskania drewna i hodowli lasu jest zdecydowanie wyższy niż w poprzednich. Pozyskanie grubizny wzrosło z 7 tys. m³ w latach powojennych do 112 tys. m³ obecnie. Realizację użytkowania, prowadzenie zgodnej z naturą gospodarki leśnej oraz szeroko rozumianą ochronę zasobów pozwala realizować zarówno postęp techniczny, dostęp do sprywatyzowanych usług – usługowego wykonawstwa prac, jak i ciągle wielkie zaangażowanie ludzi lasu – pracowników Nadleśnictwa Miastko!

Dobrze jednak, że nie wszystkie pomysły docierają do lasu szybko i „skutecznie".
W przeciągu wieloletniej historii Lasów Państwowych wielokrotnie zmieniały się poglądy dotyczące sposobów gospodarowania, np. zapis w Planie UL z roku 1970 w sprawie ogólnych wytycznych wykonania czynności gospodarczych brzmiał następująco: „Pozostawianie małych grup lub pojedynczych starszych sztuk jest bezcelowe i szkodliwe dla przyszłej uprawy. Pozostawianie przestoi i nasienników różnych gatunków (...) przez dłuższy okres należy również uważać za niewskazane.".

Krzysztof Major

Zastępca Nadleśniczego